اثرات عصاره هیدروالکلی گیاه کمای بیابانی (ferula szowitsiana) بر درد در موش صحرایی

سابقه و هدف: گیاه کمای بیابانی (ferula szowitsiana) از گیاهان دارویی بومی ایران است که به دلیل تأثیر بر گیرنده های اپیوئیدی، کانابینوئیدی و آدنوزینی  بر درد مؤثراست. در این مطالعه اثرات عصاره هیدروالکلی گیاه کمای بیابانی بر درد موش صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفته ست. مواد و روش ها: عصاره هیدروالکلی گیاه کمای بیابانی در سالین، اتانول و تویین 80  به نسبت 1:1:8 حل شد، سپس موش های صحرایی نر با وزن تقریبی 200تا250 گرم در گروه های کنترل، کنترل با درد احشایی، دریافت کننده حلال (تجویز داخل صفاقی،i.p.)، حلال با درد احشایی، دوزهای 50، 100، 200 و 400 میلی گرم/کیلوگرم عصاره، نالوکسان، عصاره به همراه نالوکسان، عصاره با درد احشایی، تجویز نخاعی حلال (i.t.)، تجویز نخاعی 8 میکروگرم/10 میکرولیتر عصاره و 8 میکروگرم/10 میکرولیتر عصاره با درد احشایی قرار گرفتند. برای سنجش درد حرارتی در این تحقیق از دستگاه tail flick استفاده گردید. یافته ها: عصاره گیاه کمای بیابانی باعث کاهش آستانه درد حرارتی گردید (01/0p<). تجویز نخاعی غلظت معادل مؤثرترین دوز عصاره در تجویز صفاقی آن بر خلاف تجویز سیستمیک منجر به افزایش درد نشد. از طرفی نتایج، نشان دهنده عدم تفاوت معنی دار بین گروه های دریافت کننده عصاره و عصاره بهمراه نالوکسان بود، هم چنین تجویز صفاقی عصاره باعث ایجاد درد احشایی گردید (001/0p<). استنتاج: احتمالاً عصاره گیاه کمای بیابانی به دلیل ایجاد درد احشایی در تجویز صفاقی، علاوه بر ایجاد درد ارجاعی در ناحیه دم، باعث فعالسازی گیرنده های trpv1 به صورت غیر مستقیم شده و منجر به کاهش آستانه درد حرارتی می شود.